Istotne w świetle ostatnich wydarzeń w Afganistanie. Dziękuję
jack_kipling za przypomnienie mi o niej.
Ciekawy powód, by wspomnieć języka polskiego.
Zderzenie Wschodu i Zachodu, Azji i Europy przypomniało mi inną polską książkę. Podobnie jak w "Żmii", ta książka opisuje, jak zderzenie z tajemniczym wschodem może doprowadzić Europejczyka do szaleństwa:
"Tymczasem Arabowie widząc, że potłukłem tabliczki, na których przed chwilą pisałem z taką gorliwością, i że zacząłem tańczyć, zawołali z czcią i politowaniem:
- Chwała Panu! Bóg jest wielki! Hamdullach! Allach kerim!"
Książka Sapkowskiego nie tylko opowiada tajemniczą historię, ale dotyka zagadnień filozofii i geopolityki:
"Ta wojna zmieni wszystko. Będzie bodźcem, zaczynem, początkiem odmiany. A niczego nie potrzeba nam tak, jak odmiany. Nam, jednostkom, a zarówno i krajowi, w którym przyszło nam żyć. A który zatrzymał się, zamarzł, stanął jak skuty lodem. Ta wojna skruszy lód. I zapoczątkuje odwilż."
Od razu przychodzą na myśl „Lód” Dukaja i jego pogląd na Imperium Rosyjskie.
Tak więc jedna polska książka budzi we mnie skojarzenia z innymi przedstawicielami polskiej literatury.
Spirala historii ludzkości rozwija się na naszych oczach, jak Uroboros gryzący ogon. Po przeczytaniu „Żmij” do końca możesz być pewien – zaczyna się nowa fabula.
Polecam.
